Als je eenmaal in een ruzie terecht komt, neemt jouw primitieve brein het al snel over en gaan er allerlei processen in je lichaam van start die ons klaarmaken om te vechten (of om te vluchten). Een ruzie die eenmaal goed op gang is, laat zich vaak maar lastig stoppen. In de meeste gevallen levert een dergelijke felle woordenwisseling (en al helemaal niet als het fysiek wordt) vaak weinig op. Vaak worden er harde woorden gebruikt, die de relatie alleen maar beschadigen.
Op zich hoeven ruzies niet slecht te zijn: ze kunnen ervoor zorgen dat belangrijke behoeften boven tafel komen. Maar ruzies zijn niet effectief als:
- Er veel ruzie gemaakt wordt en je je vooral moe voelt en de afstand steeds groter wordt, een van jullie (of beide) zich gekwetst voelt
- Als het niet leidt tot een bevredigend gesprek(je) achteraf, maar jullie beide na een tijdje maar weer overgaan op de orde van de dag
- Je steeds negatiever over de ander gaat denken, zonder dat je het uitspreekt of toetst bij de ander
Oefening: Stoppen als het water aan je knieën staat
De volgende keer dat je merkt dat je geraakt wordt in een discussie, verzoek je de ander om een pauze. De kunst is om dat op tijd te doen, want, net als in een krachtige zee, kun je zomaar meegetrokken worden als je te ver gaat. Dus vanuit de metafoor dat het water maar tot je knieën mag komen, grijp je in.
Degene die het verzoek heeft gedaan, komt erop terug. Er is minimaal 20 minuten tijd tussen het verzoek en het vervolg en maximaal 12 uur. Check bij de ander of die er ook aan toe is om verder in gesprek te gaan. Als die ‘nee ’zegt is het aan hem of haar opnieuw te starten.
Denk achteraf eens na over de volgende vragen:
- Was dit anders, voelde je je anders dan normaal?
- Wat merkte je bij de ander?
- Wat was het effect?
- Wat vergt een volgende keer nog aandacht?
- Waar ben je blij mee?