Hoe verder gaan na een relatietrauma

In veel relaties is weleens iets gebeurd waardoor het vertrouwen ernstig beschadigd werd. Het kan zijn omdat de ander er niet bleek te zijn toen je hem/haar echt nodig had. Dat er iemand anders bleek te zijn, waarvan je niets wist.

Je raakt je gevoel van veiligheid kwijt en het blijft maar door je hoofd spelen. Ook al zegt de ander heel vaak ‘sorry”, het lijkt onmogelijk erover heen te stappen. Ondertussen neemt de druk op de relatie vaak toe omdat degene die het meest de ‘dader’ is, er wel genoeg van krijgt telkens maar opnieuw geconfronteerd te worden met het verleden. Hij/zij wil door, naar de toekomst kijken. Maar als de spijtbetuigingen voelen als een manier om ervan af te zijn, werkt het niet. Alleen als alle stappen goed doorlopen worden, is er een kans om het trauma (grotendeels) te genezen.

In essentie:

Vergeven van wat je is aangedaan, kan is pas mogelijk als je echt voelt dat degene die je pijn heeft gedaan weet wat hij/zij bij jou teweeg heeft gebracht. Als hij/zij verantwoordelijkheid neemt en oprecht zijn spijt betuigt voor wat hij/zij jou heeft aangedaan.

Stap 1: Echt luisteren. Degene die de ander pijn heeft gedaan moet het geduld hebben en zichzelf ertoe zetten echt te luisteren en door te vragen op dingen die onduidelijk zijn. Horen waarom het precies zo voelde dat hij/zij zich in de steek gelaten voelde of hoe hij/zij er niet toe deed. Het gaat erom dat de ‘de dader’ emotioneel beschikbaar blijft. Degene die zich geraakt voelt moet dus in alle rust kunnen vertellen over hoe zij/zij het ervaren heeft. Ook dus wat het meest kwetsend was.

Stap 2: Verantwoordelijkheid nemen. Degene die de ander pijn heeft gedaan moet verantwoordelijkheid nemen voor zijn daden. Dus niet: ‘Jij was ook zo ongezellig, ik had zoveel stress op mijn werk, ik was dronken’.

Dan kan het zo klinken:

Ik begrijp dat het voor jou heel naar en beangstigend was. En dat je dacht dat het me niets kon schelen hoe het voor jou was. Dat je er helemaal niet toe deed. Dat vind ik echt heel erg.

Stap 3. Indien aan de orde: een verklaring. Pas na een echt begrip van de pijn, is er ruimte voor een verklaring.

“Ik wilde niet onderdoen voor mijn vrienden, voel me daar al vaak een beetje de brave huisvader”.

Stap 4. Jouw inzichten nu.

“Ik vind het heel naar dat je zo bang geweest bent, omdat ik niet te bereiken was”.

Stap 5. Indien aan de orde: aandacht voor de pijn van de ander.  Je kunt beiden dader zijn, maar de verhalen mogen nooit door elkaar lopen. Daarmee doe je af aan het leed van de ander.

Dus zinnen starten met:

• Ik begrijp nu dat het voor jou/ ik denk dat dit is wat jij hebt ervaren toen:
• Klopt dat wat ik denk? Heb ik je goed gehoord en begrepen? Zijn er nog meer dingen die je toen hebt ervaren?
•  Ik dacht toen:
• Wat ik daar nu bij voel is/ Wat ik er erg aan vind is:
• Nu kijk ik daar zo tegenaan/ Hoe ik het nu zou doen is:
• Wat ik hoop is:
• (Reactie van degene die de pijn is aangedaan) Wat ik voel als je dit zo zegt is: